Powołanie
Przypowieść Pana Jezusa o powołaniu?!
"(...) podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł.Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją."/ Mt 13, 45- 46/
Tą przypowieść można także przeczytać w kontekście powołania do życia zakonnego:
Perłami, których szukamy w życiu, zbieramy są nasze relacje, wydarzenia, umiejętności, które zdobywamy. Są to rzeczy piękne, cenne i wartościowe.
Jednak tą najcenniejszą perłą dla której warto sprzedać wszystkie inne jest JEZUS.
Tak było w naszym życiu, zrezygnowałyśmy z piękna budowania własnego domu, z tworzenia własnej rodziny, z widzialnego sukcesu – by być tylko z Jezusem i dla Niego.
Powołanie jest darmowym darem Ducha Świętego, który „wieje gdzie chce”.
„Powołanie do życia zakonnego jest bezcennym darem Bożym, dzięki któremu Duch Święty wzywa pewne osoby do pójścia za Chrystusem droga rad ewangelicznych.’
/ Konstytucje 38/
JAN PAWEŁ II DO MŁODYCH:
„Do was, młodzi, mówię: jeśli słyszycie wezwanie Chrystusa, nie odrzucajcie go! Odważnie wejdźcie na wielkie drogi świętości, które wytyczyli wybitni święci i święte, idąc za Chrystusem. Bądźcie wierni ideałom, typowym dla waszego wieku, ale nie wahajcie się przyjąć zamysłu Boga wobec was, jeśli On was wezwie, byście szukali świętości w życiu konsekrowanym. Podziwiajcie wszystkie dzieła Boże w świecie, ale umiejcie zatrzymać wzrok na rzeczywistościach, które nigdy nie przeminą.
Trzecie tysiąclecie czeka na wkład wiary i inicjatywy rzeszy młodych konsekrowanych, aby świat stał się miejscem bardziej radosnym, zdolnym przyjąć Boga, a w Nim wszystkich Jego synów i córki.”
/Vita Consecrata 106/
JAN PAWEŁ II DO RODZIN:
„Zwracam się do was, chrześcijańskie rodziny. Wy, rodzice, składajcie dzięki Panu, jeśli powołał jedno z waszych dzieci do życia konsekrowanego. Powinno to być — jak zawsze w przeszłości — wielkim zaszczytem dla rodziny, jeśli Bóg zechce na nią spojrzeć i wybierze jednego z jej członków, aby zaprosić go do wejścia na drogę rad ewangelicznych! Rozpalajcie w sobie pragnienie oddania Bogu jednego ze swych dzieci, aby służyło miłości Bożej w świecie. Cóż mogłoby być piękniejszym owocem waszej małżeńskiej miłości?
Trzeba tu przypomnieć, że jeśli rodzice nie żyją wartościami ewangelicznymi, trudno oczekiwać, by młody człowiek mógł usłyszeć głos powołania, zrozumieć konieczność wyrzeczeń, jakie musi podjąć, docenić piękno celu, jaki ma osiągnąć. To w rodzinie bowiem młodzi przeżywają pierwsze doświadczenia ewangelicznych wartości, miłości ofiarującej się Bogu i innym. Konieczne jest też wychowywanie młodych do odpowiedzialnego korzystania z własnej wolności, aby potrafili poświęcić życie — zgodnie z otrzymanym powołaniem — najwznioślejszym rzeczywistościom duchowym.
Modlę się za was, rodziny chrześcijańskie, abyście zjednoczone z Chrystusem przez modlitwę i życie sakramentalne stawały się środowiskami otwartymi na przyjęcie powołań.”
/Vita Consecrata 107/
MODLITWA O ROZEZNANIE POWOŁANIA
Boże, przenikasz i znasz mnie.
Stworzyłeś mnie dla szczęścia,
Pomóż mi je odnaleźć.
Ukaż mi moją drogę życia.
Spraw, abym wybrała to,
Co dla mnie zamierzyłeś
Jeszcze w łonie mej matki.
Chcę być Tobie posłuszna we wszystkim.
Pójdę, gdzie mnie poślesz.
Ufam Tobie, bo wiem, że mnie kochasz
I chcesz mojego dobra.
Prowadź mnie po Twoich ścieżkach.
Amen.
Etapy Formacji
Kandydatura
Jest to czas rozpoznania motywacji osoby i jej zdolności do życia w naszej wspólnocie zakonnej.
Okres kandydatury trwa od 2 tygodni do 2 miesięcy.
Celem aspiratu jest pogłębienie życia wiarą oraz zapoznanie kandydatki ze Zgromadzeniem.
Postulat
Jest to czas stopniowego wprowadzania kandydatki w życie zakonne, jej osobistego rozeznania czy jest wezwana do życia w naszej wspólnocie zakonnej.
Postulantka bierze czynny udział w niektórych ćwiczeniach duchownych, uzupełnia wiedzę religijną, zapoznaje się z życiorysami św. Franciszka z Asyżu i św. Elżbiety Węgierskiej, wykonuje niektóre prace w dziełach Zgromadzenia.
Postulat trwa jeden rok.
Nowicjat
Nowicjat jest podstawowym okresem formacji zakonnej. Jego zadaniem jest dopomóc nowicjuszce w rozpoznaniu powołania i przygotowaniu do poświęcenia się Bogu, przez złożenie ślubów zakonnych.
Czas nowicjatu przeznacza się głównie na formację duchową, na wychowanie w życiu autentycznej i głębokiej miłości Boga i bliźniego.
Okres ten rozpoczyna się od uroczystego przyjęcia postulantki do nowicjatu przez obrzęd obłóczyn, w czasie którego otrzymuje ona strój zakonny, habit i białe nakrycie głowy oraz nowe imię zakonne.
Nowicjat trwa 2 lata, 1 rok nowcjatu to czas kanoniczny, 2 rok jest czasem apostolskim w którym nowicjuszka może zapoznać się z dziełami Zgromadzenia przez czynną służbę.
Po upływie wyznaczonego czasu nowicjuszka składa pierwsze śluby zakonne czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, na okres jednego roku.
Juniorat
Drugim zasadniczym etapem formacji jest juniorat. Obejmuje on cały okres ślubów czasowych i trwa 5 lat.
Celem junioratu jest pogłębienie formacji wewnętrznej i zakonnej rozpoczętej w nowicjacie oraz gruntowne przygotowanie naukowe i praktyczne do zadań apostolskich Zgromadzenia św. Elżbiety.
Siostry po ślubach czasowych biorą czynny udział w pracach Zgromadzenia, ucząc się harmonijnego wiązania działalności apostolskiej z życiem wewnętrznym, naśladując świętą Elżbietę, która doskonale łączyła modlitwę z służbą ubogim
i chorym.
Okres ten kończy się złożeniem ślubów wieczystych.
Formacja Stała
Siostry składając śluby wieczyste poświęcają się na całe życie Bogu.
Powinny nieustannie dążyć do coraz większej doskonałości przez praktykowanie rad ewangelicznych.
Złożenie ślubów wieczystych nie jest osiągnięciem celu ale wejściem na bardziej stromą górę współdziałania z łaską Bożą.
Poprzez gorliwe życie modlitwy oddajemy swe serca na służbę ubogim, chorym, cierpiącym, nie tylko fizycznie ale i duchowo prowadząc dzieła miłosierdzia.
Pomoc powołaniom
Jeżeli chcesz spotkać gorliwych kapłanów i siostry zakonne; pragniesz, by ci którym Pan wyznaczył specjalną drogę głosili Jego imię w mocy Ducha, będąc Jego świadkami!
Pamiętaj!!!
Oni wszyscy, bez wyjątku czekają na Twoje wsparcie modlitewne, Twoją pomoc. By krocząc drogą własnego powołania, wzrastając w łasce, nie ulegali zakusom złego. Każda osoba która chce przyczynić się do modlitewnego wsparcia osób powołanych proszona jest o ofiarowanie codziennie choćby jednego Zdrowaś Maryjo w podanych intencjach.
Można dołączyć też ofiarę mszy świętej i komunii świętej, trudy i doświadczenia.
Za każde westchnienie modlitewne składamy serdeczne Bóg zapłać, obiecując pamięć w naszych codziennych modlitwach.
Za powołanych
Panie Jezu Chryste, który powołujesz tego,
kogo zechcesz wezwij wielu młodych do pracy dla Ciebie
do pracy z Tobą. Ty który Swoim Słowem oświeciłeś
tych, których powołałeś, oświeć ich darem wiary w Ciebie.
Ty który wsparłeś powołanych w trudnościach,
pomóż przezwyciężyć trudności młodzieży współczesnej.
A jeżeli powołujesz kogoś, aby poświęcić go w całości
dla siebie, niech od samego początku Twoja miłość rozpali
to powołanie i pozwoli mu wzrastać i wytrwać aż do końca.
Amen
Za biskupów i kapłanów
Ojcze w niebie Twojej opiece powierzamy naszych
biskupów i kapłanów, którzy podają nam chleb
Słowa Bożego i Chleb Eucharystyczny. Daj im siły
do pracy i serce ojcowskie, abyśmy przez ich posługę
mogli dojść do zbawienia.
Amen